Gastblog | Op avontuur! – “Ride like the wind”

“Grenzen verleggen, andere culturen ontdekken en je gelukkig voelen. Dat is precies wat avontuur met mij doet”

Avonturier en gastblogger Daan op zoek naar avontuur. Hij vertelt vol passie over de vrijheid en eenvoud van het reizen.

Op avontuur!

Dat is de titel van mijn eerste blog. En deze titel is niet zomaar gekozen. Op avontuur betekent voor mij: op weg naar het onbekende. Niet wetende wat de dag gaat brengen of waar de dag zal eindigen. Eigen grenzen verleggen en met de blik van een klein kind de wereld in kijken om zo dingen te zien en te ontdekken die je normaal gesproken niet zou zien. Want er valt nog veel te zien en ontdekken voor een “volwassen” kerel als ik, en niet alleen in het buitenland maar zeker ook in Nederland. Op avontuur kan groots maar ook klein zijn. Een avontuur kan weken, soms maanden duren. Maar ook bijvoorbeeld 2/3 dagen of een weekend. Hoe groot/klein een avontuur ook is ik kom altijd vol nieuwe energie terug en het smaakt altijd weer naar meer.

Mijn grootste avontuur tot nu toe

Ik heb er zelf al heel wat avonturen op zitten. Zowel groot als klein. Van losse nachtjes wildkamperen in het bos of met de kano van Eindhoven via de Dommel en de Maas naar de Biesbosch varen, tot aan op de fiets van Eindhoven naar Parijs in1 dag. Maar mijn grootste avontuur was in de zomer van 2015. Ik besloot toen een oude belofte waar te maken.
Namelijk: Met de fiets op bezoek gaan bij mijn tweelingbroer.

En nou wil het zo zijn dat mijn tweelingbroer niet om de hoek woont maar op Ibiza.
Van Eindhoven naar Ibiza dus, op de wielrenfiets, een tocht van ongeveer 2000 km.
Het plan was om niet van hotel naar hotel te gaan of om alles zo comfortabel mogelijk te maken. Nee! Het moest vooral een avontuur worden. Ik wilde op plekken overnachten die mij om een of andere reden aanspraken. Ik wilde mijn kinderlijke fantasie laten gelden en met een open blik dit avontuur aangaan.

Voorbereiding

Dus kocht ik een goede fietsrugzak met daarbij een slaapzak, hangmat en wat basisgerei om ook in the middle of nowhere te kunnen bivakkeren. Want zeg nou zelf, wat is er nou avontuurlijker dan in een hangmat midden in het bos te overnachten en op diezelfde plek ’s morgens vroeg de zon zien opkomen. En, het moest natuurlijk ook een beetje spannend zijn.

Op avontuur
Chillen in de hangmat

Ik had een dagboek gekocht en aan de binnenkant van de kaft een lijstje gemaakt met dingen die ik tijdens deze reis gedaan wilde hebben. Dat waren dingen die ik soms een beetje eng vond om te doen, maar tegelijkertijd ook heel erg leuk. Ik moest dus af en toe een stapje buiten mijn eigen comfortzone maken. Op mijn lijstje stonden onder andere:

  • Overnachten in een oud klooster
  • Wildkamperen in het bos
  • Overnachten bij een boer
  • Aankloppen bij een wildvreemde om te vragen voor een slaapplaats
  • Couchsurfen
  • En voor het comfort en het uitwassen van mijn bezwete wielrenkleding minimaal 1 overnachting op een camping

Een mooi lijstje dus, en ik had mij voorgenomen om alles waar te maken.

Na een paar weken voorbereiding had ik een route uitgestippeld die als leidraad zou moeten dienen voor de route die ik ging fietsen. Ook heb ik in die weken alle spullen verzameld en getest die ik nodig had voor onderweg. Alles met een zo minimaal mogelijk gewicht omdat ik tenslotte alles op mijn rug moest dragen. Maar het was gelukt, en met een totaal gewicht van iets rond de 12 kg had ik alles bij om overal in mijn basisbehoefte te kunnen voorzien. En dus was het tijd om te gaan…

Het vertrek

Ik nam afscheid van mijn vriendin en kinderen en reed ook nog even bij mijn ouders langs om gedag te zeggen. Vanuit hier heb ik couchsurf adresje weten te regelen voor de eerste nacht. En wel bij ene Gustavo Pescador. Een mexicaan woonachtig in Leuven die zich geregistreerd had op couchsurfing.com. Voor diegene die deze site/app nog niet kennen zeker de moeite waard om eens te bekijken. Gratis overnachten op de bank bij een wildvreemd iemand en een leuke manier om tijdens je reis interessante personen te ontmoeten.

Ik zet een lekker muziekje op en begin met trappen. Via natuurgebied de Malpie rijd ik België binnen. Daar voel ik dat de rugzak toch best zwaar is op mijn schouders maar dat zal vast wel wennen na een paar dagen. Na een lange dag fietsen kom ik dan uiteindelijk aan in Leuven. De eerste 148km staan op de teller. 3 uur later dan gepland omdat mijn Garmin besloot vooral de mooie weggetjes uit te kiezen in plaats van de meest directe route naar Leuven. Maar goed, ik ben er.

Aangekomen bij Gustavo kletsen we wat en vraag ik hem of ik gebruik mag maken van de douche. Geen probleem! Dus superfijn. Daarna besluiten we samen het centrum van Leuven in te gaan om vervolgens om 04.00 ’s nachts de kroeg pas weer uit te komen.
Een superleuke avond/nacht dus en dat met iemand die je net een paar uur kent. Of het zo verstandig was dat weet ik niet want de volgende ochtend moest ik alweer vroeg op om mijn tocht te vervolgen.

De dagen daarna

Ik zal niet alle dagen van dit in totaal 17 dagen durend avontuur zo uitgebreid beschrijven maar in het kort komt het hier op neer.

Dag 2
Het idee is om door te fietsen naar de abdij van Maredsous om daar bij de patertjes aan te kloppen en vragen of ik een nachtje in de abdij mag overnachten. Maredsous haal ik wel, maar de abdij krijg ik niet gevonden. In plaats daarvan klop ik aan bij een oud vervallen kasteeltje waar ik terecht kan in een van de vleugels die al jaren leegstaan en niet meer gebruikt worden. Een lek dak, vervallen badkamer en water op de vloer van de begane grond maar ook een heerlijk bed en een sfeer die je nergens anders vind. Mijn avontuur kan nu dus al niet meer stuk!

Op avontuur
Kasteeltje Maredsous

De dagen er na heb ik overnacht op verschillende plekken. Bij kennissen van mijn ouders die een huisje vlakbij Verdun hebben, Wildkamperen met de hangmat in natuurreservaat Lac de Madine, overnachten op de hooistapel van een lokale boer bovenop een bergtop met prachtig uitzicht over de vallei (op +/- 1300 meter hoogte), zo nu en dan een camping (3 in totaal) of gewoon in het open veld mijn slaapzak neergelegd en gaan slapen. Onderweg kwam ik de meest leuke, gastvrije en interessante mensen tegen en sliep ik op plekken waar ik voorheen alleen maar van kon dromen. En juist door het verleggen van mijn eigen grenzen kwam ik op plekken waar ik anders nooit terecht was gekomen.

Op avontuur
Overnachten in een boeren loods

Merci!

De laatste ervaring die ik nog wil beschrijven is de volgende. Het was tijdens de 4e of 5e nacht heerlijk met mijn hangmat in het bos waar ik verrast werd door een enorme regenbui. Ik had mijn tarp niet opgezet dus ikzelf en alle spullen waren behoorlijk nat. Doorweekt van de regen en bibberend van de kou ben ik de volgende ochtend verder gefietst om aan het einde van de dag bij een boer aan te kloppen. Ik had een grote loods zien staan en vroeg hem of ik daar mocht overnachten zodat mijn spullen konden drogen. Een nacht midden tussen de tractoren zakken hooi en andere landbouwmachines en er was zelfs een stopcontact aanwezig om mijn gps op te laden, geweldig! Het was geen enkel probleem voor de boer, zolang ik er maar voor zorgde dat ik bij vertrek de gigantische stalen schuifdeur netjes achter mij dicht trok. En dat deed ik, maar niet voordat ik eerst met grote letters MERCI in het zand had geschreven.

Op naar de finish

Vaak kijken mensen je eerst een beetje vreemd aan als je ze vraagt voor een slaapplaats. Ze verwijzen ze je bijvoorbeeld door naar een herberg of hotel een paar kilometer verderop. Maar elke keer weer wanneer ik de mensen vertel dat ik niet op zoek ben naar een comfortabele hotelkamer, maar in plaats daarvan veel liever in de hooischuur, loods, op het dek van een boot of waar dan ook overnacht, merk ik dat mensen dat eigenlijk best grappig vinden en dat het in de meeste gevallen geen enkel probleem is.

En zo zette ik mijn avontuur voort tot aan Barcelona waar ik voor de 3e en tevens laatste keer een couchsurfing adres had weten te regelen. Vanuit daar kocht ik een ticket voor de overtocht per boot naar Ibiza om de volgende dag vanuit de haven de laatste kilometers af te leggen naar het huis van mijn tweelingbroer. Een emotioneel weerzien met mijn broer die een heuse finishlijn had gespannen in de straat waar hij woont. Daar moest ik natuurlijk doorheen rijden. Bij wijze als de winnaar van de ronde van Frankrijk. En zo voelde het ook wel een beetje. Een overwinning op mijzelf. Zowel mentaal als fysiek. Een ervaring om nooit meer te vergeten. Een verhaal dat ik de rest van mijn leven bij me zou dragen.

Op avontuur
Bootticket naar ibiza in the pocket

Soms zat het mee, soms zat het tegen

Soms had ik energie voor drie en fietste ik 270km op een dag, andere dagen zat ik er na 60km al doorheen. Ik wist nooit precies waar ik die dag zou eindigen of wie ik onderweg zou ontmoeten. En juist dat maakte dit avontuur voor mij een echt avontuur. De onvoorspelbaarheid van de dag, de gastvrije mensen, en alle mooie herinneringen aan de prachtige landschappen, dorpjes en steden waar ik doorheen ben gefietst.

Het is mens eigen om allerlei excuses te hebben om iets niet te doen wat je eigenlijk juist heel graag wel wilt doen. Vaak omdat iets je onzeker maakt, je bepaalde dingen niet aan durft te gaan of omdat je het pad naar het doel toe maar steeds niet helder krijgt. Daardoor blijft de droom vaak een droom zonder dat je dit ooit tot uitvoering brengt. En dat is jammer.

Mijn advies aan iedereen die nog mooie onuitgevoerde dromen/plannen/avonturen heeft liggen is: Ben sterker dan je sterkste excuus of zoals de slogan van een bekend sportmerk luidt: Just Do it!

Want je zult snel zien dat niet alles duidelijk hoeft te zijn en dat veel vaak vanzelf wel goed komt. En juist dan, het moment wanneer je je eigen grens hebt verlegd en daar vervolgens de vruchten van kan plukken, dat is voor mij het moment dat ik mij sterker en zekerder voel dan ooit tevoren. En dat is precies wat Avontuur met mij doet. Het dwingt mij mijn grenzen te verleggen en ik krijg daar een enorme bak zelfvertrouwen, energie en mooie herinneringen voor terug!

Op avontuur
Pet met mooie woorden

Een blijvende herinnering

Als herinnering aan dit prachtige avontuur heb ik alle mensen die ik onderweg heb ontmoet gevraagd iets op mijn pet te schrijven. Iets wat ze tegen mij wilde zeggen of boodschap die zij mij mee wilde geven voor tijdens de reis. Er staan gelukswensen/complimenten, grappige of motiverende woorden op in het engels, frans, spaans, hebreeuws, arabisch en gewoon op z’n hollands. Het mooiste vond ik zelf de zin: “Ride like the wind”. Een zin die voor mij de totale vrijheid omvatte van deze reis.

En met deze woorden wil ik graag mijn eerste blog afsluiten. Een mooi aandenken aan deze prachtige reis en aan dit mooie avontuur. Nu rest mij alleen nog de vraag aan jou: En jij? Ga jij op avontuur? Heb jij nog onuitgevoerde plannen liggen? Just Do It! Je zult er geen spijt van krijgen.

Wathebjegedaandaan
Ik ben zelf gek op outdoor avonturen en de buitenlucht. Regelmatig trek ik er op uit met rugzak en hangmat om de mooiste plekjes in Nederland of het Buitenland te ontdekken. Lekker back to basic, een vuurtje maken, Wildkamperen etc.